Ufuklarin kan rengi, günesin dogusuyla silinir gider. Ama, idamliklarin kanli ayak izleri taban taban toprakta kalir. Bunlari silip götürecek yagmur yoktur. Bir kisim insanlarimizi dertli görecegiz, aglayan analari dertli görecegiz. Hep konusacaklar onlar agirdan agirdan. Kin üretecekler, merhamet üretecekler.Toplumda huzur bulamayacagiz. Simdi tarlalarimizi sürerken, demirleri döverken, zorluklarin boynunu egerken, demir parmakliklara da bir göz atamaz miyiz Orada insanlar var. Bizler onlari düsünmeye mecburuz. Onlarin acilarini acilarimiza katmamak, ancak onlarla, onlarin sorunlariyla ilgilenmekle mümkündür. Bir iki caresini biliyoruz bu derdin. Ama, bu kadari atesi söndürmeye yetmiyor, yetecege de benzemiyor. Gözlerimiz ufuklara cevrili, gamli aksamlarda boynumuzu bükmüs, sizlerden bu cagriya cevap bekliyoruz
Idamliklarda bekliyor.
