Ibrahim, susuz ve issiz bir cölde onu ve oglunu biraktigi gün, Hacerin söyledikleri kulaklarinda cinladi
Bunu sana Allah mi emretti, diye sordu.
Ibrahim
Evet, dedi.
Hacerin kalbi müsterih oldu. Eger Allah, Ibrahime Haceri ve oglunu bu vadiye getirmesini emrettiyse onun ve oglunun üstündeki nimetini tamamlamak istiyordur. Bunu duyunca güven icerisinde
Öyleyse bizi ihmal etmeyecektir, dedi.
Hacerin korkusu gitmisti. Basi dik olarak kulübeye döndü. Ne gözyasi akitti ne de telaslandi. Etrafini cevreleyen daglar, yüksek ve ürperticiydi. Insanda yabancilik hissi uyandiriyordu. Ancak Hacerin kalbine güven ve esenlik hisleri dogmustu.
Ey Ismailin annesi, senin imanin dünyadaki tüm insanlara dagitilsaydi, hepsine yeterdi