Kirlar ciceklerle kapliydi, daglar yesile boyanmisti. Hic yoktan bir sevincle dolabilirdi insan. Otlarin arasina kendini birakabilir, ulu
agaclara yüz sürebilir, yüce kayalara, ziyaretlere varip sükranla sirtini verebilir, niyaz dagitabilirdi. Ama cesetler de eriyen karlarla birlikte,
cözülüp cürüyerek, kokarak her yerden seslenmeye basladilar.
Dere boylarinda, ucurum diplerinde, derin bir magaranin en soguk kösesindeydiler. O bahar iste öyle bir bahardi.
Her seye ragmen gelen baharin, baskaldirilarin, isyan icinde caresiz katilip kalmanin, bir arkadasa omuz vermenin, agaclari cati bilmenin, sevgiliye dogru akan sularin, ölümlü olusumuzu hatirlamanin, aska yeniden sans vermenin, arzuya kapilmanin, suc ortakliklarinin, yakada acan ciceklerin, eksilen bedenlerin öyküleri.
Her bir kitabi günümüzün önemli ödüllerine layik görülen Pelin Buzluk, Yer Degistiren Sularla, dostluk, dayanisma, direnis ve aska bakarak karanligin icine isik huzmeleri düsürüyor.
